not a rabbit กินแครอท #15 cut

    ว่าจบริมฝีปากอุ่นก็ประกบลงมาอีกรอบ ต้นคอของผมถูกบังคับให้เปลี่ยนไปตามทิศทางที่อีกฝ่ายต้องการ ลิ้นชื้นสอดแทรกเข้ามาในโพลงปากกวาดต้อนความหวานด้วยความช่ำชอง

    จูบเก่งจนเราตามไม่ทันแล้วนะ...

    ไม่รู้ว่าเราจูบกันนานเท่าไหร่แต่เมื่อรู้สึกตัวอีกทีก็พบว่าตัวของผมนั้นได้นอนราบลงไปกับโซฟาซะแล้ว เสียงหัวใจเต้นโครมครามปะทะกับเสียงหายใจที่ถี่รัวขึ้นเรื่อยๆ

    "อ๊ะ.."

    เขี้ยวคมๆถูกฝังลงบนหัวไหล่ เสื้อบาสถูกเลิกขึ้นมาจนมันกองอยู่บนหน้าอกตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ แอร์เย็นๆปะทะกับผิวหนังทำให้ผมรู้สึกวูบวาบแปลกๆ

    เรากำลังจะทำเหมือนวันนั้นอีกแล้วใช่ไหมนะ?

    "ไม่ต้องกลัว...ยังไม่ใส่ตอนนี้หรอก"น้ำเสียงแหบกระซิบบอกที่ข้างหูพร้อมกับแรงขบที่ติ่งหูเบาๆ

    ระ รู้สึกโหวงๆตรงท้องน้อยอีกแล้ว

    "อื้อ...อ่ะ"ผมบีบไหล่อีกฝ่ายแน่นเพราะลิ้นชื้นสัมผัสลงบนยอดอกของผมก่อนจะดูดและขบกัดมันจนแข็งขึ้นมาเป็นไต

    ลมหายใจหอบแรงขึ้นตาของผมพล่าไปหมด เหมือนโดนมอมเมาจนสติเลื่อนลอยไปกับสัมผัส

    นิ้วยาวเกี่ยวกางเกงบาสและชั้นในของผมออกอย่างง่ายกายก่อนจะโยนมันลงไปที่ข้างโซฟา ผมหุบขาอย่างอัตโนมัติเมื่อสายตาคมจับจ้องไปที่ส่วนนั้นอย่างไม่ปิดบัง

    "อย่ามอง"

    "พี่น่ารักจะตาย"

    "อื้อออ"ท่อนเนื้อที่แสนหวงแหนถูกกอบกุมไว้ในมือใหญ่ เจ้าสัวใช้มืออ้าขาของผมออกอย่างง่ายดายพร้อมกับแทรกตัวเข้ามาตรงกลางทำให้ผมใจหายได้ไม่น้อย

    ฮื้ออออ ทำไมเราต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วยนะ;-;

    "จะเริ่มแล้วนะ"

    "อ๊ะ ฮ่ะ อ๊าา"ผมปล่อยเสียงออกมาเมื่ออีกฝ่ายเริ่มขยับขึ้นลงและใช้นิ้วโป้งคลึงส่วนหัวไปด้วยจนมีน้ำใสๆไหลออกมาไม่หยุด

    อยากจะบ้าตายๆๆๆ ช่วยด้วย...

    เจ้าสัวก้มลงมาซับจูบที่บริเวณหน้าอกลงไปจนถึงหน้าท้อง ลิ้นร้อนแตะตรงแอ่งสะดือจนผมสะดุ้งโหยงก่อนจะลากลิ้นลงไปจนถึงส่วนปลายแกนกาย

    ตีสองจูเนียร์ของผมถูกครอบครองด้วยริมฝีปาก ส่วนหัวสัมผัสเข้ากับกระพุ้งแก้มที่อุ่นและอ่อนนุ่มนั่นยิ่งทำให้ผมรู้สึกอยากจะปลดปล่อยมันออกมา

    เราไม่ได้ลามกซะหน่อย...เรา เรารู้สึกแบบนั้นจริงๆนี่นาT^T

    "ฮื้อออ อย่ากัด"เสียงผมกระเส่าไปโดยปริยาย เจ้าสัวถอนริมฝีปากออกพร้อมกับขบกัดและดูดต้นขาด้านในของผมจนเสียงดังจุ๊บและขึ้นรอยแดงเต็มไปหมด

    "ตัวพี่แม่งโคตรแดงเลยรู้ป่ะ"

    "อ๊ะ!"

    เราถูกจับพลิกหันหลังเป็นท่าคลานเข่า เจ้าสัวบีบก้นของผมพร้อมกับฟาดมือลงมาจนเกิดเสียงดังเพี๊ยะ!ทั้งสองข้าง เราเจ็บนะ!

    "ทำความคุ้นเคยกันหน่อยไหม"

    "จะทำ- อ๊ะ อย่านะ!"

    ผมเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อลิ้นชื้นแตะลงบนช่องทางด้านหลัง อีกฝ่ายเกร็งลิ้นเล็กน้อยก่อนจะสอดมันเข้ามาข้างในจนทำให้ผมหายใจติดขัด แขนที่เคยค้ำโซฟาไว้อ่อนแรงทำให้ผมล้มพับหน้าแนบโซฟาทั้งๆที่สะโพกยังยกสูงอยู่แบบนั้น

    "ไม่ได้...ตรงนั้นไม่ได้นะ อ๊าา"ผมแผดเสียงขึ้นมาอีกรอบเมื่อรู้สึกถึงบางอย่างที่ถูกสอดเข้ามาแทนลิ้นนุ่มๆ ผมหันกลับไปมองนิ้วยาวที่ค้างคาอยู่ข้างในตัวผมด้วยความตกใจ เจ้าสัวยิ้มบางก่อนจะค่อยๆขยับมันเข้าออกอย่างชอบใจ

    ไม่ถึงกับเจ็บแต่ว่ามัน...อึดอัดแล้วก็แปลกๆ

    "ฝึกไว้ก่อน"

    "อ๊ะ จะใส่เข้ามาอีกหรอ ไม่เอานะ!"

    "อย่าดื้อ"

    "เจ้าสัวนั่นแหละดื้อ อ๊าา"

    นิ้วชี้ถูกใส่เข้ามาอีกหนึ่งนิ้วจนกลายเป็นว่าทั้งนิ้วนางละนิ้วกลางของเจ้าสัวมันกำลังอยู่ข้างในตัวของผม ความรู้สึกเจ็บเสียดเริ่มทำงานเมื่ออีกฝ่ายกำลังพยายามขยับและเหมือนกำลังจะกดหาอะไรบางอย่าง

    "เจ็บ..."

    "เดี๋ยวก็ดีขึ้น รอก่อนนะ"

    "อ๊า!"

    เหมือนโดนปลดล็อกอะไรสักอย่างเมื่อนิ้วยาวกดโดนบางจุดที่ทำให้ผมรู้สึกแปลกๆและสะดุ้งจนหายใจติดขัดอีกรอบ

    "ตรงนี้ใช่ไหม?"

    "อื้อ อ๊ะ อ๊ะ...ฮื่อออ"ผมร้องเสียงหลงเมื่ออีกฝ่ายเริ่มขยับเข้าออกและเมื่อถึงจังหวะขยับเข้าเจ้าตัวจะเล็งและกดลงที่จุดนั้นทุกครั้งจนผมหายเจ็บและรู้สึกดีอย่างน่าประหลาดใจ

    "ตีสอง แม่งเอ๊ย..."

    "จะ เจ้าสัว ฮื้ออ อ๊ะๆ"ผมจิกหมอนใบเล็กที่วางอยู่บนโซฟาแน่น เจ้าสัวขยับจังหวะมือเร็วขึ้นจนได้ยินเสียงแฉะๆ มืออีกข้างของเจ้าตัวก็ชักรูดด้านหน้าของผมอย่างเป็นจังหวะ ผมปฏิเสธไม่ได้เลยว่าตอนนี้ผมรู้สึกดีมากๆจนอยากจะร้องไห้ออกมา

    "อ๊ะ เร็วอีก...อ๊ะๆ ฮ้าา"

    น้ำสีขาวขุ่นพุ่งออกมาจนเต็มมือใหญ่ ผมก้มมองผลงานเลอะเทอะของตัวเองที่กำลังไหลเยิ้มลงบนโซฟาหนังราคาแพง

    เรา...เราไม่ได้ตั้งใจนะ;--;

    ผมทิ้งตัวลงนอนอย่างอ่อนแรงใช้หมอนใบเล็กปกปิดส่วนน่าอายอย่างรวดเร็ว ถึงมันจะสายไปแล้วก็เถอะ...

    "รู้สึกดีไหม?"คำถามน่าอายถูกเอ่ยขึ้นจากคนตรงหน้าที่กำลังเขี่ยน้ำสีขาวขุ่นบนมือเล่น เด็กคนนี้มันน่าตีให้ตัวเขียว อย่ามองด้วยสายตาแบบนั้นจะได้ไหม!

    "ไม่รู้"ผมตอบพลางซุกหน้าลงบนโซฟา

    "ร้องขนาดนั้นผมไม่น่าถามเลยจริงๆ"

    "นิสัยไม่ดี!"

    "หึหึ"

    ผมเงยหน้าขึ้นมาเล็กน้อย สายตาสะดุดกับบางอย่างของอีกฝ่ายที่มันกำลังดันกางเกงออกมาอย่างเห็นได้ชัด

    "ตรงนี้ทำยังไง"ผมใช้ปลายเท้าเขี่ยๆตรงจุดนั้นของอีกฝ่ายด้วยความสงสัย

    "...."

    "ต้องทำแบบเดียวกันมั้ย?"

    "พี่อยากทำเหรอ"

    "...จะได้เสมอกันไง"ผมว่าเสียงแผ่ว สายตาร้อนแรงที่พร้อมจะแผดเผาผมแบบนั้นใครมันจะไปกล้าสบตากันเล่า!

    "แน่ใจนะ?"

    "...."

    "ไม่ได้บังคับ"

    "เราแน่ใจ"ผมตอบด้วยความมั่นใจพร้อมกับหยัดตัวลุกขึ้นนั่งโดยที่ไม่ลืมใช้หมอนใบเล็กปิดส่วนล่างเอาไว้

    "งั้นลองดู"

    ผมจ้องส่วนนั้นอย่างคิดไม่ตก...ทำยังไง?

    "ทำยังไงก่อน"

    "หึ...เอามันออกมาสิ"

    ผมค่อยๆดึงกางเกงลงอย่างระมัดระวัง แก่นกายแท่งใหญ่ดีดผึ่งออกมาชี้หน้าผมอย่างรวดเร็ว เจ้าสัวไม่ได้ใส่อันเดอร์แวร์ตั้งแต่แรกเลยเหรอ

    ผมเม้มปากประหม่ากับขนาดของมันอยู่สักพัก ทำไมมันใหญ่กว่าของเราเยอะเลยล่ะ...เราเป็นพี่นะ ทำไมไม่ยุติธรรมเลยล่ะ;--;

    "พี่สามารถสัมผัสมันได้ตามใจชอบเลย"

    ผมค่อยๆใช้นิ้วไปแตะที่ส่วนหัวของมันอย่างแผ่วเบาก่อนจะกุมมันเอาไว้ในมือ ทะ แทบกุมไม่รอบเลยเหรอ!! นี่มันเกินหน้าเกินตากันไปแล้วนะ!

    ผมขยับแท่งร้อนด้วยคงามขุ่นเคืองใจ เส้นเลือดปูดโปนขึ้นมาจนรู้สึกว่ามันดูแบบว่า...ฮื้อออ

    "อืมมม...ตีสอง พี่กำแน่นๆ"

    "อื้อ"ผมกำแน่นขึ้นตามคำสั่ง เจ้าสัวเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อยพร้อมกับส่งเสียงในลำคออย่างพึงพอใจเป็นสัญญาณว่าสิ่งที่ผมทำมันไม่ได้ออกมาแย่ขนาดนั้น

    แต่ว่าตอนนั้นเจ้าสัวใช้ปากทำให้เรานี่นา...

    ไวกว่าความคิดปากของผมก็ครอบลงบนแท่งใหญ่ แต่เข้ามาได้แค่ครึ่งเดียวเอง...

    เจ้าสัวเบิกตากว้างด้วยความตกใจก่อนจะขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อผมไม่ขยับสักที

    คือว่า...มันต้องเริ่มยังไงนะ

    "ทำไม่เป็นเหรอ"

    "อื้อ"ผมส่งเสียงตอบรับขณะที่ปากยังคาไว้ที่ตรงนั้นอยู่ เจ้าของแก่นกายยักษย์หัวเราะลั่นก่อนจะลูบหัวผมอย่างแผ่วเบา

     ก็เราทำไม่เป็นจริงๆนี่นา!

    "เหมือนดูดไอติมตอนเด็กๆ ลองทำดู"

     ผมเริ่มออกแรงดูดตามคำแนะนำ

    "แรงไป ซี้ด...อย่าให้โดนฟันด้วย"

    ผมหน้าร้อนฉ่ากับเสียงเมื่อกี้โดยไม่ทราบสาเหตุ อยู่ๆก็...ฮือออ

    ผมคายเจ้าแท่งใหญ่ออกมาโดยมีน้ำลายใสๆเกาะอยู่บนส่วนปลายเล็กน้อย น่าอายจนรู้สึกว่าหน้าชาไปหมดแล้ว ไม่มีอะไรจะเสียแล้ว!!

    "ยากจัง"ผมหน้ามุ่ย

    "รอแป๊บนะ"

    เจ้าสัวลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปในครัวทั้งที่สภาพยังเป็นแบบนั้นก่อนจะเดินออกมาพร้อมกับซองอะไรบางอย่างที่คุ้นหน้าคุ้นตาเป็นอย่างดี

    อะ..ไอติมแท่ง

    เจ้าสัวฉีกซองมันออกก่อนจะใส่ไอติมที่เป็นเยลลี่เข้ามาในปากของผม

    "ลองดูดแบบไม่ต้องให้โดนฟันบ่อยๆ"

    ผมทำตามที่เจ้าสัวบอก พยายามดูดไอติมจนมันเริ่มละลายกลายเป็นเยลลี่สีแดงนุ่มๆ ผมใช้ลิ้นเลียตรงโคนจนถึงปลายเหมือนที่เจ้าสัวเคยทำให้ก่อนจะใส่มันเข้ามาในปากให้ลึกที่สุด

    "ผมจะตายแล้วนะ"

    เจ้าสัวดึงแท่งไอติมออกจากปากของผมจนมีเสียงดังจ๊วบขึ้นมา จริงๆกินไอติมอร่อยกว่าเยอะเลย...ให้เรากินต่อไม่ได้เหรอ?

    "ทำแบบเมื่อกี้เลย"

    ผมก้มหน้าลงไปครอบครองแก่นกายยักษ์อีกรอบ คราวนี้เหมือนจะง่ายกว่าคราวที่แล้วเพราะเริ่มรู้ทางบ้างแถมยังมีรสชาติหวานๆติดลิ้นมาด้วยทำให้รู้สึกเหมือนว่าไม่ค่อยต่างจากกินไอติมเมื่อกี้สักเท่าไหร่

    "โคตรเย็น"เจ้าสัวบ่นอุบเล็กน้อย

    ผมจูบและใช้ลิ้นแตะลงบนโคนก่อนจะลากมาถึงส่วนหัวเหมือนกับที่เพิ่งทำไปเป๊ะๆ มือทั้งสองข้างใช้ชักรูดขึ้นลงเป็นตัวช่วย

    "มองมุมนี้เหมือนพี่กำลังกินแครอทยักษย์อยู่เลย"

    !!!

    ผมขมวดคิ้วเล็กน้อยกับคำพูดของอีกฝ่าย ฮึ่ย! เวลานี้ยังจะมาล้อเราอีกเหรอ!

    ผมออกแรงดูดและขยับเร็วขึ้นไปสักพัก เจ้าสัวครางต่ำในลำคอก่อนจะใช้มือกดที่หัวของผมแล้วขยับเอวอย่างเอาแต่ใจ

    "อึก แค่ก! อื้อออ"

    น้ำตาผมคลอทันทีที่ส่วนแข็งๆปะทะเข้ากับลำคอ เจ็บไปหมดแล้ว!

    "อ่าา...ตีสอง"

    ไม่นานนักเจ้าของแก่นกายใหญ่ก็เกร็งและกระตุกก่อนจะพ่นน้ำเหนียวๆออกมาจนเต็มปากแหละไหลลงคอของผมทันที

    ...รสชาติแปลกๆ

    "ขอโทษนะ"

    มือใหญ่เอื้อมมาเช็ดและควานน้ำสีขุ่นออกจากปากของผม ผมเบือนหน้าหนีก่อนจะกลืนมันลงไปทั้งหมด!เจ้าสัวอึ้งไปสักพักก่อนจะหัวเราะออกมา

    "นิสัยไม่ดี กดหัวเราทำไม!?"

    "ผมขอโทษมันเผลอ"

    "..."

    "แต่พี่เก่งมากๆ ขอบคุณที่ช่วยนะ"

    "เจ้าสัวยังทำให้เราเลยนี่นา..."

    "น่ารักเกินไปแล้วนะ!"

    "อื้อออออ"ผมเบือนหน้าหนีจมูกเจ้ากรรมที่พยายามจะขโมยหอมแก้มของผมอย่างหื่นกระหาย

    "ไปล้างตัวก่อนไหมค่อยมากินเค้ก"

    "อื้อ"ผมพยักหน้าเล็กน้อย

    "ทำไมวันนี้ว่าง่ายจังวะ"

    "ก็เจ้าสัวไม่แกล้งเราเยอะ"

    "น่ารัก"

    ผมถูกหิ้วขึ้นพาดบ่าคนตัวสูงอย่างไม่ทันตั้งตัว มือใหญ่ตบแปะๆลงบนก้นของผมพร้อมกับบ่นอะไรงุ้งงิ้งๆฟังไม่ออก แต่ว่านะ...ซากอารยธรรมที่กองอยู่ข้างโซฟานัานไม่คิดจะเก็บมันหน่อยเหรอ;-;

    อย่างน้อยก็เอาชั้นในมาให้เราใส่เหมือนเดิมก็ได้...